اصول زندگي

دکتر علی شیخ الاسلامی (رحمة الله علیه)هَل جَزاءُ الاِحسانِ اِلّا الاِحسانِ؟ (الرحمن/۶۰)آیا پاداش نیکی، جز نیکی است؟   نکته: این سؤال از نوع استفهام تَقریری است، یعنی پرسشی که جواب آن اعتراف و اقرار به حقّانیّت موضوع سؤال است. آیا پاداش احسان، جز احسان نیست؟پاسخ این است که آری این گونه است. منتهی کلمه ی احسان از نظر لغت و مفهوم دو معنی دارد.یعنی کار خوب کردن برای خود یا برای دیگران.  یکی از بهترین احسانها برای خود، نماز، روزه و بندگی خداست برای جلب رضایت حقّ و تقرّب الهی. این معنی نیکی کردن به خود است امّا سرایت آن به دیگران در معنی دوّم است. در ابتدای سوره ی لقمان می فرماید:...تِلکَ آیاتُ الکتابِ الحَکیمِ، هُدَیً و رحمَةً لِلمُحسِنینَ. این احسان کنندگان چه کسانی هستند که هدایت و رحمت شامل حال آنهاست؟ الّذین یُقیمونَ الصّلاةَ و یُؤتونَ الزَّکاةَ و هُم بالآخرة هُم یوقِنونَ. این اِحسان کنندگان، آنانی اند که نماز می خوانند و... از رستگارانند. اولئِکَ علی هُدَیً مِن رَبِّهِم و اولئک هُمُ المُفلِحونَ. ۵ لقمان    پس اجرای احکام خداوند، احسان به خویشتن است. یعنی به حُسن رسیدن، خوب بودن، احسان به معنی لازم آن.احسان نوع دوم، که در آیه هم اشاره دارد در معنای متعدّی آن است، یعنی به احسان به دیگران، خیر رساندن به غیر. آیا جزای خوب بودن، جز نیکی کردن به دیگران است؟  بنابراین آیه، خواننده ی مؤمن را امید وار می کند که  دستگاه خلقت؛ عبادات، خیرات و افعال خوب را حفظ می کند و خدا پاداش دهنده ی محسنین است. این نکته ی بسیار مهمی است که بدانیم هرگز کوچکترین عمل خوب یا بد در دستگاه خلقت محو نمی شود و همچنان باقی است تا بارِ لازم بر دوش این اعمال به , ...ادامه مطلب