فیض حضور / جواد محدثی

فیض حضور[1]

در گرامی داشت 24 آبان

سالگرد رحلت علاّمه طباطبایی(قدّس سرّه)

ای روشن از فروغ خدا جانت          خورشید می دمد ز گریبانت

مردم مرید جلوه ی پیدایت           ما را مراد، جذبه ی پنهانت

مبهوت گشته معرفت آموزان          دیدند چون خِرد شده حیرانت

هر کس به قدر همّت و استعداد          مشتی گرفته از یم عرفانت

بر سفره ی معارف قرآنی           تو میزبان و ما همه میهمانت

لب تشنگانِ مَروه ی ایمان را          سیراب کرد، زمزم جوشانت

«منقول» آب خورده ز دستانت      «معقول» سر نهاده به دامانت

عزّت، خمیرمایه ی رفتارت          حکمت، کلام پایه و پایانت[2]

زخم درون و درد گرفتاران           چشم انتظار مرهم و درمانت

هرچند بحر علم تو موّاج است       آرامشی است در پسِ طوفانت

تا سِدره ی شهود فرا رفتی           تا رتبه ای که بود در امکانت

همواره دستِ غیب رقم می زد         خطّ خلوص بر ورقِ جانت

شبها، مه و ستاره نظر می دوخت      بر شب چراغ دیده گریانت

دارالسلام وادیِ جان، کویت           اقلیم دل، قلمرو فرمانت

آل رسول، رشته ی پیوندت           وحی و حدیث، ریشه پیمانت

میزان فکر و وزنه آگاهی است        منشور جاودانه «میزان»ت

تفسیر وحی، جان دگر بگرفت    از کِلک مُشک ریز و دُرافشانت

گردد قلم به دست تو عِطرآگین       چون بشکفد سخن ز گلستانت

آنچه از بُنِ بنان و بیان جوشد        هست اندکی ز فضل فراوانت

بر جانِ قدسی تو  گوارا  باد           فیض حضور خالق  سبحانت

جاوید، نام درخور تحسینت

آباد باد، خانه ی احسانت[3]

[1]. در گرامی داشت 24 آبان، بیستمین سالگرد رحلت علاّمه طباطبایی(رحمة الله علیه)

[2]. کتابهای: بدایة الحکمه و نهایة الحکمه.

[3]. شاعر معاصر؛  جواد محدّثی