اهمیت حفظ زبان و اجر صبر بر آن

اهمیت حفظ زبان و اجر صبر بر آن

اين زبان چون سنگ و هم آهن وشست   وانچ بجهد از زبان  چون  آتشست

سنگ و آهن را مزن بر هم گزاف       گه ز روي نقل و گه از روي لاف

زانک تاريکست و هر سو پنبه زار        در ميان  پنبه چون  باشد  شرار

ظالم آن قومي که چشمان دوختند          زان  سخن ها عالمي  را سوختند

عالمي را يک سخن  ويران  کند             روبهان  مرده  را  شيران  کند

جان ها در اصل خود عيسي دمند         يک زمان زخمند و گاهي مرهمند

گر حجاب از جان ها بر خاستي           گفت  هر  جاني  مسيح  آساستي

گر سخن خواهي که گويي چون شکر   صبر کن از حرص و اين حلوا مخور

صبر  باشد   مشت هاي   زيرکان              هست  حلوا  آرزوي   کودکان

هر که  صبر آورد  گردون  بَر رَوَد

هر که حلوا خورد واپس تر رَوَد[1]

[1] . مولوی، مثنوی معنوی، دفتر اول (باب حکایت طوطی و بازرگان)