معرفی ابلیس به زبان خود

معرفی ابلیس به زبان خود

     عن علی بن محمد الهادی علیهما السلام  انه لقی ابلیس و سئل عنه فقال من انت؟ فقال: انا قاتل هابیل و انا الراکب مع نوح فی الفلک و انا عاقر ناقة صالح، انا صاحب نار ابراهیم، انا مدّبر قتل یحیی، انا صاحب منشار زکریّا، انا ممکّن قوم فرعون من النیل، انا مجیب السحرة و قائدهم الی موسی، انا صانع عجل سامری، انا المجمع بقتال محمد یوم حنین انا ملقی الحسد یوم السقیفة فی قلوب المؤمنین انا صاحب هودج عائشة یوم الجمل، انا الواقف فی عسکر معاویة فی صفین، انا الواقف یوم کربلا، انا امام المنافقین، انا مهلک الاولین، انا مضلّ الآخرین، انا مخلوق من نار و لا طین، انا الذی غضب الله علیّ رب العالمین الی یوم الدین. فقال علی بن محمد: بحق الله علیک اِلّا دلّلتنی عملا اتقرب به الی الله عزوجل؛ فقال ابلیس: اقنع من دنیاک و استعن علی الآخرة بحبّ علی بن ابیطالب علیه السلام و بغض اعدائه فانّی عبدت الله فی سبع سموات و عصیته فی سبع ارضیه فلا وجدتُ ملکاً مقرباً و لا نبیّاً مرسلاً و هو یتقرب بحبّ علی بن ابیطالب علیه السلام.

ترجمه: امام هادی علیه السلام روزی ابلیس را دید و از او پرسید که تو کیستی؟ ابلیس گفت: من قاتل و کشنده فرزند آدم بنام هابیل هستم. من با نوح پیامبر در کشتی سوار شدم (برای تباهی آنها و هلاکت اهل کشتی) و من کشنده شتر صالح پیامبرم. من موجب به آتش انداختن ابراهیم هستم. من نقشه قتل یحیی را کشیدم. من سبب قتل زکریا با ارّه شدم. من روان کننده لشکر فرعون به رود نیل شدم که آنها غرق شوند. من جادوگران را راضی کردم که با موسی درگیر شوند و آنها را راهنمائی نمودم، من سازنده گوساله سامری بودم. من مردم را در جنگ حنین برای کشتن پیامبر جمع کردم. من حسادت را در دل امّت در روز سقیفه انداختم (تا خلافت حضرت علی علیه السلام غصب شود)، من محمل عایشه را در جنگ جمل برابر علی (علیه السلام) بستم. من در لشکر معاویه در جنگ صفین، کار ساز بودم، من در روز عاشورا در کربلا، لشکر یزید را تشویق می کردم در ریختن خون حسین بن علی علیه السلام و اصحابش. من امام اهل نفاق هستم. من نابود کننده اقوام اولین بودم و گمراه کننده اقوام آخرین هستم، من نه از خاک که از آتش خلق شده ام. من مورد خشم خداوند تا آخر خلقت هستم. پس آنگاه امام هادی علیه السلام فرمود: ترا بخدا قسم که اعمالی که موجب تقرّب به خدا می شود را برایم بیان کن؟ ابلیس گفت: در دنیا با قناعت زندگی کن و برای نجات در آخرت، به محبّت علی بن ابیطالب علیه السلام‌ تمسک بنما و به دشمنی با دشمنان آنحضرت زندگی کن. چرا که من خدا را در هفت آسمان عبادت کردم و در هفت زمین معصیت نمودم و در این عمر طولانی دریافتم که هیچ فرشته مقربی و هیچ پیامبر مرسلی جز با محبت علی بن ابیطالب علیه السلام به خداوند، تقرّب نجست. (کتاب طوالع الانوار، ص166)[1]